Priceless Reviews

Główna bohaterka najnowszego filmu Salvadoriego ma w sobie coś z Holly Golightly, którą dobrze pamiętamy ze "Śniadania u Tiffany’ego". Podobnie jak ona, Irene trudni się zabawianiem bogatych, często starszych mężczyzn. Cel jest jeden, wyjść za (niekoniecznie przystojnego) księcia z bajki, który zapewni jej dostatnie życie. Pewnego dnia poznaje skromnego barmana, Jeana, którego przez pomyłkę bierze za milionera, jednego z gości hotelu, w którym się spotkali. Od razu wpadają sobie w oko. Problem w tym, że on nie wie, że ona robi to dla pieniędzy, a ona, że on ich tak naprawdę nie ma. Więc gdy tylko wszystko wychodzi na jaw - rozstają się. Los jednak znowu przetnie ich drogi. Tym razem jednak Jean także zajmuje się uwodzeniem bogatych starszych osób.

Scenariusz "Miłość. Nie przeszkadzać!" reżyser Pierre Salvadori napisał specjalnie z myślą o dwóch młodych gwiazdach francuskiego kina. Gad Elmaleh i Audrey Tautou mają w swoim rodzinnym kraju status najpopularniejszych, najbardziej pożądanych i najbardziej utalentowanych. Zrobienie z nich pary w komedii romantycznej, to dla ich rodaków to samo, co dla Amerykanów wspólne zdjęcie Brada Pitta i Angeliny Jolie. Czyli sukces murowany... No niezupełnie. Dla Tautou, która po gigantycznym sukcesie "Amelii" została zaszufladkowana do ról niewinnych i bezbronnych dziewcząt, ten film miał być sposobem na zerwanie ze swoim emploi. Jak jednak pokazuje seans, mimo niezaprzeczalnego talentu, nie jest to aktorka której dana będzie godna pozazdroszczenia różnorodność w filmografii. Obraz Salvadoriego to największa skucha castingowa ostatnich lat. I to nie jedyne przekleństwo tej komedii.

Problemem jest poczucie humoru, a raczej jego brak. Wszystkie gagi sprowadzają się do głupawych dialogów bez polotu i niemal niezauważalnego dowcipu sytuacyjnego. Nawet gdy przez chwilę jest śmiesznie, zaraz później twórcy serwują nam sceny absurdalnie nie na miejscu. Momenty gdy bohaterowie się spotykają trącą sztucznością i brakiem ikry. Oboje znają się na swojej robocie, ale nic nie poradzą, gdy Amelia Poulain uwodzicielskim spojrzeniem podrywa faceta, bierze go do pokoju hotelowego, podwija kieckę, rzuca go na łóżko, a potem ze swoimi wielkimi pięknymi oczkami i drobnym ciałkiem siada na nim okrakiem. Absurd! A reżyser chce byśmy się wtedy śmiali, albo gdy oboje całując się przemieszczają się po apartamencie, tak by nie przyuważyła ich przypadkiem jego właścicielka. Mamy chichrać się z popisywania się Jeana nowym zegarkiem i spacerów z psem. Niedoczekanie.

Obserwując te wszystkie gagi, można odnieść wrażenie, że Salvadoriemu zachciało się upiec dwie pieczenie na jednym ogniu i razem ze schematami komedii romantycznej przenieść do kin satyrę na życie bogaczy i ich pięknych, młodych towarzyszy. Z tego wszystkiego jedyne, co mu się udaje, to całkiem ładne zdjęcia hotelowych korytarzy, pokoi i restauracji z barem skąpanej w przyćmionym świetle. Ładnie wygląda też Tautou w stroju kąpielowym i skąpych wieczornych sukniach, a Elmaleh intrygująco przechodzi przemianę z zapracowanego barmana w stosownie eleganckiego towarzysza dla bogatszych pań. Ale to wszystko. Żadnego zgryźliwego komentarza, żadnego prześmiewczego sarkazmu. Grzeczna komedyjka z sympatycznymi postaciami i chwytliwą muzyką. Podążając taką drogą, Audrey Tautou raczej nie wylezie za szybko ze swojej szufladki. Może lepiej w niej zostać i cieszyć się jej przywilejami?

A lighthearted diversion, Priceless is a pleasantly acted French film that touches on the issue of climbing the social/financial ladder, yet never veers into melodrama or unnecessarily serious territory. When referring to the moment in a romcom that the lovebirds catch each other's eye for the first time, Roger Ebert calls it the "Meet Cute" and in the case of Priceless we get a Meet Cute between Irene (Audrey Tautou) and Jean (Gad Elmaleh) that doesn't feel contrived, despite how unlikely the situation is (especially their repeat meeting a year later). This initial segment of the film is pretty good.

The second segment, which thankfully isn't too long, is perhaps the weakest part of the film, featuring Irene taunting Jean by forcing him to spend an inordinate amount of cash on her, ordering caviar, booking a suite and going on a shopping spree. It sort of turns Irene into a hateful caricature, even if redemption does come later on. I found it to be the most irksome part of the film, which is why I was glad that it quickly moved on to what is probably the movie's central aspect, which involves Jean acquiring a male version of Irene's role, seducing older rich people in order to enjoy the high life. Irene and Jean sort of become accomplices, and the movie is usually at its best in the scenes that feature Irene explaining what his next move should be or demonstrating outrage at the fact that all he got out of the older woman he's with is a watch and an expensive breakfast. These scenes are good because in addition to displaying the complicity between the two characters, you can feel the romantic awkwardness that is going on, yet it is never made so blatantly obvious that you feel like you're watching a standard romantic comedy.

Priceless isn't hilarious, but it is an often witty and observant work of cinema. Definitely the funniest scene is the one in which Jean calls the suite in which Irene and the rich older man she's with are staying, pretends to be room service and begins asking the older man tons of questions and then continues calling relentlessly. More moments like that would have made Priceless even better, but it still is worth watching, and the two leads are very good. They're not necessarily the most appealing pair we've ever seen (Elmaleh isn't particularlly handsome, and I couldn't help but cringe every time Tautou showed up in a revealing dress and you could so clearly see the bones under her collarbone area), but their performances are still solid, which is crucial, not only for their totally awkward on-screen romance to come across as genuine, but also for the film to work as a whole.

A bizarre romantic comedy/drama that only the French could make with a straight face. Audrey Tatou is a mistress to rich men who falls in love with a bartender after mistaking him for a rich man. But before she falls for him we go through a truly bizarre series of events where she impoverishes the man forcing him to become a gigolo for a rich older woman. Sounds strange? Yeah it does. Like I said, only the French.

It really is. I don't know a girl (or a guy) who doesn't like Audrey Tautou. She's beautiful and splendid in this movie, but terribly unlikable at first - and that's because she plays her character so well! But by the end, the love affair ensues on and off the screen and everyone goes home a little happier. It's a fun and refreshingly French film.